تور مسافرتی: آوازه زیبایی سی و سه پل، میدان امام(ره)، پل خواجو که نماد اصفهان شناخته می شوند، همه جا پیچیده و کمتر کسی است که گذارش به اصفهان بیفتد اما هوس گشت و گذار در این مکان های تاریخی و تفریحی به سرش نزند.
به گزارش تور مسافرتی به نقل از ایسنا، اما دیدنی های نصف جهان به همین مکان ها ختم نمی گردد بلکه در گوشه و کنار شهر و استان اصفهان میتوان بناهای تاریخی و جاذبههای طبیعی چشم نواز و ارزشمندی را پیدا کرد که از دید گردشگران و حتی شهروندان پنهان مانده اند و در بیشتر اوقات سال در آنها بسته است یا در ایام محدودی از سال بازدیدکننده دارند و گرد فراموشی بر در و دیوارشان نشسته است.
تالار اشرف، یادگاری از کاخ های صفوی
عمارتی که به نام تالار اشرف نامیده می شود باقیمانده کاخ های عصر صفوی است که در منطقه دولت خانه در کنار قصرهای دیگری همچون تالار سرپوشیده، کاخ هشت بهشت، کاخ پشت مطبخ، رکیب خانه و تالار تیموری، مجموعه ای از کاخ های باشکوه آن روزگار را تشکیل می داده به عبارت دیگر از تالار اشرف به منظور سکونت پادشاه و حرم سلطنتی استفاده می شده است که در زمان شاه عباس دوم آغاز و در زمان شاه سلیمان کامل شد. این کاخ را اشرف خوانده اند چون به روایتی به همه کاخ های دوره صفوی برتری داشته و اشرف آنها بوده است و بنا بر روایتی دیگر، وقتی سلسله صفوی به دست افغان ها سقوط کرد، «اشرف افغان» این کاخ را برای اقامت خود برگزید. این کاخ و خصوصاً تالار بزرگ آن بسیار زیباست و تزییناتش به مراتب بهتر و سالم تر از تزیینات کاخ چهلستون یا کاخ هشت بهشت باقی مانده است. هم اکنون از آن عمارت مجلل یک تالار نفیس بزرگ و دو اتاق کوچک در طرفین تالار اصلی باقی مانده است. درهای اصلی و پنجره های تالار اشرف که به سمت جنوب باز می شود به احتمال زیاد در دوره پهلوی بازسازی شده و تزئینات بر جای مانده در این تالار بسیار نفیس و منحصر به فرد است. این تالار در اختیار استانداری اصفهان است و تالار «مردم» خوانده میشود اما چون از سالیان دور مردم را به درون آن راه نمی دادند، بیشتر گردشگران باز از وجود آن اطلاعی ندارند.
نشانی: خیابان سپاه، خیابان استانداری
مناره های ساربان و چهل دختران
اصفهان را شهر مناره های بلند آجری می نامند. یکی از این سازه های آجری ارزشمند، «مناره ساربان» است و دیگری «مناره چهل دختران» که اولی ۵۴ متر و دومی حدود ۴۰ متر بلندا دارد. این مناره ها متعلق به مساجدی بوده اند که امروز اثری از آنها نیست و فقط مناره آنها باقی مانده است، البته شاید نام ساربان روی یکی از آنها اشاره ای باشد به اینکه در گذشته بعنوان “میل راهنما” برای مسافران هم به کار می آمده و موقعیت شهر اصفهان را از دوردست نشان می داده است. هر دو مناره با ارتفاع زیاد آجرکاری های ظریف از دیدنی های اصفهان به شمار می روند و قدمتی ۹۰۰ ساله دارند، بیننده را به حیرت وامیدارند که با امکانات آن روزگار چگونه ساخته شده و چگونه تا به امروز تاب آورده اند؟ دلیل نامگذاری مناره چهل دختران معین نمی باشد، اما هر دو مناره میان بافت مسکونی قرار گرفته اند و دیدن شان در همه اوقات شب و روز بدون هیچ محدودیتی امکان دارد.
نشانی مناره ساربان: خیابان کمال، محله جوباره
نشانی مناره چهل دختران: میدان قدس (طوقچی)، خیابان سروش
مسجد و مناره علی(ع)
مناره مسجد علی(ع) جالب ترین مناره موجود در اصفهان است. این سازه، مناره ای مدور در شهر اصفهان است که در مقابل آرامگاه هارون ولایت، در اوایل سده ششم هجری و در نزدیکی مسجد جامع اصفهان بنا شده و در دوره صفویان جزیی از ساختمان مسجد علی(ع) را تشکیل می دهد. این سازه از نظر هماهنگی در ابعاد و اندازه ها و باز از نظر آراستگی نمای سردر یکی از شاهکارهای معماری مناره ها به شمار می آید. تاریخ ساخت این بنا بین سال های ۵۱۵ تا ۵۲۵ هجری قمری برآورد می شود. ابتدا این منار نزدیک مسجد سلطان سنجر بوده که به همین نام خوانده می شد و الان که مسجد علی(ع) را به جای آن مسجد ساخته اند، منار مسجد علی خوانده می شود. بلندای مناره بیشتر از ۵۰ متر و قطر آن در سطح زمین ۶ متر بوده است که امروزه با فروریختن طبقه سوم آن به ۴۷٫۸۵ متر کاهش پیدا کرده است. در ارتفاع ۴۰٫۳۵ متری، قرنیزی به صورت تاج و سپس آن بخش کوچک تر مناره قرار گرفته است. در داخل مناره نیز، ستون مرکزی قرار دارد که ۱۶۴ پله حول محور آن شکل گرفته است. مدخل این مناره در درون مسجد و خود مناره در کنار گنبد مسجد علی قرار گرفته است.
منار علی دارای ۵ کتیبه است که ۳ کتیبه اول از پایین به بالا به خط کوفی با کاشی فیروزه ای بر زمینه آجری با کلمات و عبارات مذهبی تزیین شده است. آجر و ملات گچ و تزیینات منار آجرچینی باز مصالح بکار رفته در مناره هستند.
نشانی: میدان امام علی(ع) محله هارونیه
