تور مسافرتی: «پیشه های پدری یا به خاطر توسعه صنعت و علم از بین رفته اند یا دیگر فرصت و حالی نمانده است؛ با این وجود در دنیایی که دائماً در حال تغییر است و با شیبی تند مدرنیته را پشت سر می گذارد عده ای ترمز مدرنیته زندگی خودرا کشیده و در دنیای گردشگری خدمات بومی را ارائه می دهند.»
به گزارش ایسنا، امیر میری ـ کارشناس مدیریت در گردشگری و همچون فعالان بومگردی ـ در یادداشتی با عنوان «پیشه در بومگردی» که در اختیار این خبرگزاری قرار داده با این مقدمه که «کسب و کار آدم های هر روزگار، اثر مستقیم روی رفتار و فرهنگشان دارد. » به احیای پیشه های پدری با راه اندازی بومگردی ها اشاره کرده و نوشته است: «راهی که هر آدمی برای گذران زندگی اش برمی گزیند، نگاه او را به زندگی از دیگران متمایز می کند و به او زبان و نگاه ویژه ای می بخشد. سهم زیادی از عمر هر آدمی در کار می گذرد و از وقتی شهرها به وجود آمدند، مردم خیلی زود یاد گرفتند که غیر از دامداری و کشاورزی و کارهای تولیدی با ارائه خدمات و فروش کالا هم می توان درآمد داشت و از همان روزگار، مردمان تلاشگری بودند که در کارگاه های ابتدایی و ساده و پشت دخل مغازه هایشان، قسمتی از نیاز همنوعانشان را تأمین می کردند و شغلشان گاهی به چند هنر نیز آراسته بود.
حالا بسیاری از آن شغل ها فراموش شده اند. گذر روزگار و پیشرفت زندگی بشر، دیگر جایی برای خیلی از آنها نگذاشته است. قسمتی از آنها به خاطر توسعه صنعت و علم از بین رفته اند، برای بخشی دیگر هم فرصت و حالی نمانده است. با این وجود هنوز در گوشه و کنار محله های قدیمی تر، کسانی هستند که به همان شیوه های قدیمی کار می کنند و خدماتی به مردم می دهند که دیگر کمتر می توان نشانه ای از آن در شهرها پیدا کرد.
در دنیایی که دائماً در حال تغییر است و با شیبی تند مدرنیته را پشت سر می گذارد عده ای ترمز مدرنیته زندگی خودرا کشیده در دنیای گردشگری خدمات بومی را ارائه می دهند. این خدمات که در چارچوب بومگردی مطرح می شود بیشتر رویکرد خدمات اقامتی به خود گرفته که در فضای بومی اتفاق می افتد.
حال اگر پهنه این خدمات را به پیشه های پدری بگستریم و در کنار خانه های پدری به کسب و کارهای پدری نیز بپردازیم باز زنده سازی این پیشه ها از نابودی آنها جلوگیری و جذابیت بومگردی را دوچندان می کند.
بازتاب این طرز فکرها در زندگی روزمره، میراث فرهنگی هر منطقه را تشکیل می دهد و هویتی را به وجود می آورد که مردم آن دیار تصویر خودرا در آن پیدا می کنند و این هویت به نوبه خود ضامن حفظ این میراث می شود. ما این هویت را در کشورهای در حال توسعه “سنت” می نامیم که در محدوده آن ساختار و کارکرد جامعه بازتولید می شود و تداوم می یابد.
سنتی که بوسیله انتقال دانسته ها، عقاید مذهبی و اسطوره ها، از قرنی به قرن بعد منتقل می شود، از نسلی به نسل دیگر بوسیله نوشته ها یا گفته ها و امثال و حکم و نیز بوسیله آنچه عرف می نامیم. شغل ها هم قسمتی از این” سنت ها “هستند که از یک نسل به نسل دیگر انتقال می یابند.
با تاکید و پافشاری بر پیشه پدری هم امکان کار آفرینی و هم کسب درآمد بیشتر به پشتوانه بومگردی به وجود می آید.
مشاغلی همچون چلنگری، پیله وری، کافه چی، گیوه دوزی، سبدبافی، باغ داری، مرغ داری، دامداری، پنبه زنی، مسگری، حمومی، دلاکی، چاربداری و… می توانند ضمن جذابیت برای توریست نیازهای افراد یک جامعه محلی را نیز بر آورده کنند.»
منبع: تور مسافرتی
