تور مسافرتی: کتاب مردم نگاری شهرستان چابهار توسط مرکز معرفی فرهنگی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، چاپ و منتشر گردید.
به گزارش تور مسافرتی به نقل از مهر، این کتاب توسط امان گلدی ضمیر با همکاری زلیخا قرنجیک به نگارش درآمده است.
در مقدمه این کتاب به قلم علی اصغر مونسان وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی می خوانیم: چابهار سر بر دامن دریای مکران نهاده و همسایه خلیج فارس دیدارگاه فرهنگ ها و تمدن های کهن جهان است.
ارزش های طبیعی و اقلیمی چابهار ما را در مقابل منظری از میراث فرهنگی و گردشگری ایران قرار می دهد که بی گمان یگانه و بی بدیل دانسته می شود.
تنوع زیستی و اقلیمی چابهار در کنار قدمت و تنوع فرهنگی موجود در آن با ریشه های ایرانی خود پیوندی گسست ناپذیر دارد و ما را با یکی از غنی و زیباترین بنادر جهان مواجه می سازد.
از سوی دیگر جایگاه برجسته این بندر از گذشته تا حال در تعاملات اقتصادی و تجاری منطقه به آن نقشی مؤثر در پیوندهای اقتصادی و تجاری میان ایران و کشورهای منطقه بخشیده است.
به واقع میتوان چابهار را یکی از شاهراه های اقتصادی و فرهنگی ایران به سمت توسعه پایدار و اتصال به اقتصاد جهانی شمرد. در این بندرمیراث فرهنگی و گردشگری هر دو منبعی قدرتمند از توسعه پایدار را خلق می نماید. از طرفی توسعه پایدار تنها با عنایت به ارزش های بومی و بافت فرهنگی محلی امکان تحقق دارد و در این چشم انداز مهم می باشد که علوم میراثی چون مردم شناسی، زبان شناسی، گردشگری، باستان شناسی، معماری و مرمت جایگاهی ویژه در تعریف توسعه پایدار می یابند.
پژوهشکده مردم شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در خلال چند دهه از فعالیتهای علمی و تحقیقی خود در چارچوب طرح مردم نگاری سرزمین به بررسی فرهنگ بومی مناطق مختلف ایران پرداخته و گزارش های این پژوهشکده از بندر چابهار که بعدی تاریخی داشته و یک مردم نگاری تاریخی به شمار می آید می تواند اطلاعات ارزشمندی را از سالهای ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ در اختیار خوانندگان قرار دهد…
این کتاب در ۳۲ عنوان به بررسی وضعیت اجتماعی، گروه های مذهبی، نظام خویشاوندی، مسکن، کشاورزی، دامداری، حمل و نقل سنتی، پوشاک و … در بخش های مجزا می پردازد.
در بخش مدیریت سنتی (راه ها و ارتباطات) این کتاب آمده است: شهرستان چابهار به علت واقع شدن بر سر راه دریایی شرق و غرب در همه دوره ها دارای اهمیت بازرگانی بوده است بویژه بندر معروف و قدیمی تیز از دوره های قبل جهت تجارت و بازرگانی مورد توجه بوده است.
به عنوان نمونه میتوان گفت در سال ۷۹۹ ه. ق تیز از بنادر معروف و مهم ایران بوده، هنگام تصرف مکران، گیج و تیز توسط امیرایرکوبرلاس، سردار تیمورگورکان، کالاهای زیادی از آنجا صادر می شد و از موقعیت ویژه ای برخوردار بود به صورتی که غنایم خیلی از این بندر به دست سردار تیموری افتاد، به دنبال استقرار کنسولگری و قرارگاه های نظامی بریتانیا، کالاهای انگلیسی در بازار منطقه ظاهر شدند.
عمده ترین کالاها قند، شکر و منسوجات بوده و در بنادر جنوبی سیستان و بلوچستان بخصوص چابهار، گواتر و …نیز مبادلاتی با کشورهای افریقایی، آسیایی و اروپایی انجام می گرفته که در رأس این مبادلات مواد خوراکی که همیشه منطقه با کمبود آن روبرو بوده قرار داشته است.
منبع: ftour.ir
