تور مسافرتی: به گزارش تور مسافرتی، یک فعال حوزه گردشگری میراث جهانی چغازنبیل را از نگاه محیط زیست اطرافش شرح داد و اظهار داشت: چغازنبیل تنها یک ساختمان نیست بلکه بهشت خوبی اطرافش دارد.
به گزارش تور مسافرتی به نقل از مهر، مجتبی گهستونی راهنما، پژوهشگر و فعال گردشگری در استان خوزستان، در نشست ناگفته های زیگورات چغازنبیل که در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد؛ در رابطه با گنجینه های طبیعی در منظر این میراث جهانی صحبت کرد و اظهار داشت: تنها میراث فرهنگی در محدوده شهرستان شوش نبود که باعث اولین جستجوهای دیرینه شناسی در آن شد. بلکه میراث طبیعی این کهن شهر و بخصوص ظرفیتهای نهفته در آن باعث شد تا اولین اداره محیط زیست خوزستان هم در این شهر شکل بگیرد.
وی با اشاره به اینکه خوزستان ظرفیت فوق العاده ای در جذب توریست هدفمند برای تحقیق و پژوهش و تولید محتوا بر روی جلوه های طبیعی پیرامون چغازنبیل دارد اظهار داشت: بنابراین منطقه حفاظت شده کرخه از سال ۱۳۴۹ در مجموعه مناطق چهارگانه تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست ایران قرار گرفت. ذخایر پرارزش جنگل ملی کرخه، در زمره مهم ترین میراث طبیعی پیرامون مثلت جهانی قرار می گیرند.
گهستونی اظهار داشت: پارک ملی کرخه، منطقه حفاظت شده کرخه در غرب شوش قرار گرفته است. بعضی از گونه های گیاهی این منطقه گز پده سریم، جاز، بید، لگجی، استبرق، مرغ، شبدر و جامعه غالب پوشش جنگلی را گیاه گز تشکیل می دهد و بعضی از گونه های جانوری این منطقه گوزن زرد ایرانی، رودک عسل خوار، گرگ، گربه جنگلی، گراز، گربه وحشی، اردک مرمری، حواصیل زرد، لیکو خوزی، لیکو معمولی، میوه خور و… هستند. از گونه های خزنده منطقه حفاظت شده کرخه میتوان به لاک پشت برکه ای، لاک پشت فراتی، مار آبی، گرزه مار، مار جعفری و… اشاره نمود.
این راهنمای گردشگری اظهار داشت: منبع آبی منطقه رودخانه کرخه است که از وسط جنگل جریان دارد البته نهرها و زهاب های اطراف هم جز منابع آبی منطقه به شمار می روند. وابستگی گاومیش به آب رودخانه و استفاده از جنگل برای گاومیش و گاو، مردم بومی را وابسته به این منطقه کرده است، به صورتی که بخش عمده ای از درآمد اهالی از راه بهره برداری از این منطقه به صورت مستقیم و غیر مستقیم به دست می آید. نکته مهم این که تا دهه ۳۰ شمسی دسته های ۳ تا ۵ تایی شیر ایرانی در این منطقه زندگی می کردند.
وی اضافه کرد: پارک ملی، پناهگاه و منطقه حفاظت شده دز، همینطور جنگل های دز با طول حدود ۱۵۰ کیلومتر از سردار آباد _دزفول شروع و در امتداد رودخانه دز به طرف جنوب تا عنافچه نزدیک اهواز امتداد دارد. مساحت منطقه حدود ۱۷۵۳۳ هکتار است. از این مقدار، مساحت پارک ملی ۴۱۰۰ هکتار است. جنگل های یاد شده تنها باقیمانده جنگل های نیمه گرمسیری در کشور ایران است که در نوع خود بی نظیر هستند. درختان «پده» و «گز» و درختچه های «سریم»، «جاز»، «تمشک»، «استبرق»، «کهورک» و «لگجی»، «یونجه» و «گرامینه» بخشی از تنوع گیاهی منطقه محسوب می شوند. جنگل دز زیستگاه اصلی جانوران زیادی در جلگه خوزستان است که مهم ترین آنها گوزن «زرد ایرانی» است که از گونه های نادر ایران و جهان به به حساب می آید. آیا ساکنان شهر دوراونتاش، گوزن را می شناختند؟ گوزن زرد ایرانی پستانداری از خانواده گوزن است.
وی اضافه کرد: گمان می رفت که نسل گوزن زرد ایرانی منقرض شده است تا این که در دهه ۱۹۵۰ گله ای از آن در خوزستان کشف شد. اینک گله هایی از گوزن زرد ایرانی به زادگاه اولین خود در زیستگاه های پارک ملی و منطقه حفاظت شده کرخه و پارک ملی و منطقه حفاظت شده دز، تحت نظارت اداره کل حفاظت محیط زیست خوزستان بازگشته اند. علاوه بر آن گونه های جانوری با ارزش نظیر انواع پرندگان شامل «بلبل خرما»، «لیکو»، «دوراج» و… در منطقه زندگی می کنند. از پستانداران با اهمیت منطقه «رودک عسل خوار» و «گربه جنگل» را میتوان نام برد.
این فعال گردشگری بیان نمود: خوزستان به دلیل دارا بودن خصوصیت های آب و هوایی، از دیر باز تاکنون، مسکن ایل ها و طایفه های متعدد بوده است. در گسترده جغرافیایی پیرامون چغازنبیل هم، اقوام متعدد در خلال قرون و اعصار به ایفای نقش پرداخته اند. طبیعت پیرامون چغازنبیل در نوع کوچ گردی و حتی یکجانشینی تأثیرگذار بوده و روشی از زندگی را از دیر باز به وجود آورده است که در ارتباط با اقلیم و منطبق بر آن، همسازی دارد. این اجتماع غالباً با فعالیتهای کشاورزی و دامداری و روابط بسیار نزدیک خانوادگی مشخص می شود. روابط شخصی میان اعضای این جامعه بسیار نیرومند است و الگوهای رفتاری سنتی بر این روابط حاکم است. شیوه زندگی مردم عموماً غیر رسمی است و آداب و رسوم به ندرت دگرگون می شوند. در این جامعه خانواده نهاد کانونی است که در روستاها و سایر نشیمن گاه های چغازنبیل سکونت داشتند.
منبع: تور مسافرتی
