تور مسافرتی: اگر قبل از این باستان شناسان با تردید می گفتند اسکلت پیدا شده در خیابان مولوی مسافرری بوده و تهران قدمتی قبل از دوره صفوی دارد، حالا سفالهایی کشف شده که ثابت می کند پایتخت هفت هزار ساله است.
به گزارش تور مسافرتی به نقل از مهر، اگر چندی قبل پیدا شدن اسکلت بانوی ری در خیابان مولوی تهران باعث شد تا باستان شناسان اعلام کنند که تهران ۷ هزار ساله است و پس از آن دوباره عقب نشینی کنند که این اسکلت یک مسافر بوده و هنوز قدمت تهران به صورت دقیق مشخص نمی باشد، اما حالا یک دیرینه شناس از اداره کل میراث فرهنگی استان تهران می گوید که سفالهایی در بازار صندوق سازان تهران در سال ۹۲ کشف کرده که قدمت هفت هزار ساله تهران را به صورت دقیق تر مشخص می کند.در این باره، قدیر افروند دیرینه شناس تهران در نشستی که پیرامون این مورد برپا کرد توضیح داد: در متون تاریخی نوشته شده که طهماسب صفوی تهران را به شهر تبدیل کرد اگر این دیدگاه وجود داشته باشد ممنوعیت تولید زیرزمین در لایه های زیرین دو یا سه متری توجیه دارد. اما در کنار همه دانش های موجود، جستجوهای دیرینه شناسی هم وجود دارد که باید به آن توجه داشت. اگر این شهر نوپاست چرا باستان شناسان به آن دقت نکرده اند که یافته های آنرا کنار هم بگذارند و تاریخ دقیق تری از تهران اعلام کنند؟چرا اجازه دادیم سایت های باستانی از بین بروند؟وی در ادامه بیان کرد: ما یک اصل باستانی را در باره تهران نادیده گرفته ایم همه می گفتند که تهران شهر مدرن و جدیدی است اما باستان شناسان باید کار خویش را می کردند و تنها به این جمله اکتقا نمی کردند. کاوش هایی در قیطریه انجام شده بود که داده های مختلفی را به باستانشناسان داده است. چرا کسی نتوانست عمق ماجرا را به دنبال این کشفیات تبیین کند تا حالا شاهد از بین رفتن سایت باستانی قیطریه در تهران نباشیم؟ چرا نتوانستیم مدیریت شهری را توجیه نماییم که این نوع سایت ها باید وجود داشته باشند و تحقیقات بیشتری هم روی آنها انجام گیرد؟ و یا اینکه چطور اجازه می دهیم که اسکلت کشف شده خیابان مولوی را به موزه بیاورند و در محل اصلی خود قرار نگیرد؟افروند افزود: زمانی که این اسکلت کشف شد، گفتند که تهران هفت هزار ساله است بعد عقب نشینی کردند و گفتند که او مسافر چشمه علی ری بوده است. درحالی که آنقدر یافته داشته اند که تحلیل درست از آن داشته باشند. ما در سال ۹۲ یک مالک را در بازار صندوق سازان متقاعد کردیم که یک کاوش انجام دهیم. ما در ظاهر حدس زدیم که یک ملک تاریخی با ورودی قاجاری امکان دارد وجود داشته باشد. وقتی در سال ۹۳ کاوش در بازار را انجام دادیم این یافته ها را با یافته های دیگر کنار هم گذاشتیم و دیدیم که نباید به این مورد بسنده کرد که تهران نهایتا به دوره صفوی و یا تیموری برمی گردد. ما در این بخش از بازار گمانه ها را تا سطح خاک بکر پیش بردیم. بر مبنای میکرولوژی باستان شناسی، زمانی که به سطح خاک بکر می رسیم، دیگر نیاز به کاوش نیست، اگر این کار را در همه سایت های باستانی دیگر انجام می دادیم شاید نتایج بهتری هم می گرفتیم. در این بخش یک ترانشه در عمق ۱۷۰ سانتی متری زدیم و تنها خاک تیره را مشاهده کردیم در عمق ۳۸۰ سانتی متری زمین به یک قطعه سفال قبل از تاریخ رسیدیم و در عمق ۴۰۰ سانتی متری کف زمین هم به قطعه سفال دیگری برخورد کردیم و در نهایت در عمق ۵۴۰ سانتی متری به خاک بکر رسیدیم. در مدتی که از زمان کشف این سفالها می گذشت روی آن مطالعات مختلفی انجام شد و چون میخواستیم نتیجه دقیق را اعلام نماییم تا امروز صبر کردیم که تحقیقاتمان نتیجه بدهد.بی توجهی به دیرینه شناسی در مطالعات آمایش سرزمیناین دیرینه شناس بیان کرد: سفالهایی که پیدا کردیم برای ۴۵۰۰ تا ۳ هزار سال پیش از میلاد است. یافته های ما در آغاز دوره شهرنشینی است دوره ای که آثار معماری و شهری شکل می گیرد و ساختار اجتماع تغییر می کند و منافع اقتصادی رونق می گیرد. نخبگان شهر می توانند به این مورد دقت کنند که اگر پیشینه شهری تهران هم اکنون در دوره تیموری متوقف است اما ما در آستانه این دوره آثار محکمی داریم که می توان روی آنها تمرکز کرد.افروند بیان کرد: علم دیرینه شناسی در مطالعات آمایش سرزمین آنطور که باید گنجانده نشده ولی در کارگروه آن عضو هستیم اگر در دهه ۵۰ نگاه آمایشی به آن شده بود و دیرینه شناسی در سند ملی دیرینه شناسی کشور دخیل بود، این بلاها به سر تاریخ شهر نمی افتاد.افزوند با بیان این که معتقدم دیگر داستان مسافر چشمه علی و شهری ری دیگر منتفی است، افزود: ما امروز مدعی طرح جدول گاه نگاری تاریخی هستیم، اما تا امروز فقط دوره اسلامی را با قاطعیت بررسی نموده ایم، باید برای دوره تاریخی باستان هم کمک گردد.
