تور مسافرتی: «امروزه در موج مدیران آینده نگری که خاصیت بارز آنها عجول بودن است قرار گرفته ایم. این افراد بدون اینکه خودشان مطالعه و تفکر داشته باشند بطور شتابان، کاری که دیگری تجربه کرده است را تقلید می کنند. زمانی که روش های معماری غربی ها را تقلید می نماییم به این معناست که به فرهنگ و خواسته های مردم غرب توجه می کنیم؛ چونکه آنها به جهت اینکه بتوانند بازار معماری را احیا کنند، به عمق فرهنگی و خواسته های مردم خود توجه می کنند.»
این ها قسمتی از سخنان غلامرضا اسلامی ـ معمار و استاد دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران ـ است که درباره تقلید سازه های غربی در معماری معاصر ایرانی مطرح می کند.
در هفته های اخیر بخش تجسمی ایسنا با بعضی از معماران درباره ی معضل آلودگی بصری شهری که چند سالی است گریبان فضاهای شهری را گرفته، گفت وگوهای مجزایی را انجام داده است. برمبنای گفته های این افراد، معماری ایرانی در هر دوره خاصیت های خاصِ همان زمان را دارا بوده است. بطور کلی معماری ایرانی دارای مفهوم ثابتی است که در هر دوره شکل های متفاوتی به خود می گیرد ولی در سال های اخیر این هویت از بین رفته و شکل بی نظمی به خود گرفته است.
چه کسی گفته تهران زشت است؟!
زمانی که بحث مورد نظر خودرا با غلامرضا اسلامی در بین می گذاریم، عقایدمان درباره زشتی فضای امروزه شهری را مورد نقد قرار می دهد.
سپس عنوان می کند: قصد دارم به شما بگویم زمانی که بیان می کنید فضای امروزه تهران و دیگر کلان شهرهای ایران بی نظم و شلخته هستند، امکان دارد یک نفر بیاید و همه باورهای شما را تنها با طرح یک سوال در خصوص اینکه «چرا می گویید تهران زشت است؟» به هم بریزد و یا نظریه هایی برخلاف عقاید شما مطرح کند.
این معمار برای تبیین این نوع نگرش به سوژه آلودگی بصری شهری، بیان می کند که «اتفاقا افرادی که از شهرها و روستاهای کوچک که فضاها و ساختمان هایی معمولی و تکراری دارند به تهران می آیند، تنوع بصری ساختمان ها و فضاهای شهری را دوست دارند و از آن لذت می برند.»
او معتقد می باشد در مواردی که موضع منفی نسبت به یک بحث و یا مشکل داریم، بهتر است همه جوانب را در نظر بگیریم. درواقع به این صورت که به نکات مثبت عقیده مقابل خود هم فکر نماییم و تنها نکات منفی را نبینیم. در چنین حالتی شاید بعدا بتوانیم مقایسه درستی داشته باشیم؛ چونکه منفی نگری ما را به جایی نخواهد رساند یا در نهایت به کُمایی خواهیم رفت که استدلال خاصی برای آن نخواهیم داشت.
الگوهایی که خود غربی ها هم قبول ندارند
امروزه در کشور برای ساخت ساختمان و یا طراحی بناهای مختلف از غربی ها تقلید می نماییم، تقلیدی که جایگاهی در معماری و فرهنگ ما ندارد و در نتیجه نیز به ضررمان خواهد بود. از طرفی این الگوها حتی دیگر در غرب استفاده نمی شوند و قابل قبول نیستند.
در همین راستا این مدرس دانشگاه بعد از آنکه درباره بُعدهای مثبت فضای کنونی شهری تهران صحبت می کند، سراغ بحث الگوهای امروزی که برای ساختمان سازی داریم می رود و می گوید: امروزه ما از سازه ها و طرح هایی تقلید می نماییم که خود غربی ها هم دیگر آنها را قبول ندارند. در کشورهایی مانند ایران فضاهای شهری در هم پیچیده شده؛ چونکه مدل فکری کارفرماها متفاوت می باشد و همه بطور هماهنگ عمل نمی کنند و هر کس ایده خودرا پیاده می کند. از طرفی معمارانمان نیز مستقل و وابسته به سفارش هستند و هرجا که پول و سفارش باشد، آنها نیز حضور دارند.
او اظهار می کند که با وجود اینکه ما از بناهای غربی تقلید می نماییم ولی این بناها در همان جا منتقدان و مخالفان زیادی دارد. افراد زیادی در غرب هستند که بعضی از شهرهای غربی را به سبب داشتن ساختمان های خیلی بلند، زشت ترین شهرهای دنیا می دانند؛ برای اینکه از آنجایی که این شهرها توسط سفارش دهنده و کارفرماهای قلدر و قوی شکل گرفته اند، دارای ارتفاع نامناسب هستند، مقیاس انسانی در آنها رعایت نشده است، آسمان در آنها بسته شده و هر چه هست روی زمین است. همین طور آنقدر آسمان خراش ها در این شهرها اوج گرفته که واقعا آسمان را خراش داده اند.
این معمار بیان می کند که «از طرفی در همان اروپا بعضی از معماران، سبک ساخت بناهای بلند را نقد می کنند؛ چونکه اگر چنین ساختمان هایی ساخته نشود، شهرها فضاهایی با خط آسمان مناسب تر و همسان تر با طبیعت خواهند داشت. همین طور در این شهرها ریتم های بناها آزاد خواهد بود و هرکسی رنگ دلخواه خودرا با یک هماهنگی درست و حسابی در ساختمان استفاده می نماید و می توان اظهار داشت که مقیاس کلی یک شهرِ استاندارد در این شهرها رعایت شده است».
نمونه ای از معماری رومی
منبع: تور مسافرتی
