به گزارش تور مسافرتی عضو هیأت مدیره انجمن صنفی راهنمایان گردشگری استان تهران می گوید: راهنماهای گردشگری از آبان سال قبل رسما بیکار شده اند و خیلی هایشان حالا راننده تاکسی اینترنتی هستند.
به گزارش تور مسافرتی به نقل از ایسنا، ۱۲۰۸۱ راهنمای گردشگری در ایران از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کارت گرفته اند. بیکاری گروهی از این راهنماها که توریستهای خارجی را در ایران همراهی می کنند، از آبان سال قبل و بعد از سانحه هواپیمای اوکراینی، شروع شده است؛ زمانی که شرکت های هواپیمایی بین المللی پروازهای ایران را متوقف کردند و آسمان ایران ناامن اعلام گردید. اما گروه دیگر که ایرانیها را در سفرهای خارجی و داخلی همراهی می کردند با بسته شدن مرزها بعد از همه گیری ویروس کرونا و پرخطر اعلام شدن سفر حتی در داخل کشور، به جرگه بیکاران پیوستند. اندک تعدادی از راهنمایان گردشگری باقی مانده بودند که تا همین اواخر تورهای طبیعت گردی برگزار می کردند که آنها هم با اوج گرفتن آمار مبتلایان کرونا، از کار بیکار شده اند.
در اسفندماه سال ۹۸ حرف از ادامه بیکاری ۱۲ هزار راهنمای گردشگری تا شش ماه پس از آن بود، ولی حالا پیش بینی ها بر تداوم این بیکاری است. دولت برای پشتیبانی از راهنمایان، بعنوان یکی از رسته های شغلی لطمه دیده از ویروس کرونا ۶ میلیون تومان وام با نرخ سود ۱۲ درصد اختصاص داد؛ وامی که جذاب نبود و چندان هم از آن استقبال نشد. در بسته حمایتی دوم که مهرماه مصوبه ستاد ملی کرونا را گرفت، سهم تسهیلات راهنمایان گردشگری به ۲۰ میلیون تومان رسید با همان نرخ سودِ ۱۲ درصد. اما بعضی از راهنماها می گویند: سامانه «کارا» (متعلق به وزارت کار) حتی کد ملی آنها را نمی شناسد، چه برسد که بتوانند این وام را بگیرند.
حمید درودیان ـ عضو هیأت مدیره و خزانه دار انجمن صنفی راهنمایان گردشگری استان تهران ـ به ایسنا می گوید: راهنماها فراموش شده اند. ما تنها گروه از بخش گردشگری بودیم که از آبان ماه سال گذشته، یعنی پیش از آن که ویروس کرونا در دنیا شایع شود، بیکار شدیم. راهنمای گردشگری از نظر وزارت کار حتی شغل به حساب نمی آید و بیمه هم به آن تعلق نمی گیرد. آقای مونسان ـ وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی قول داده بود همزمان با جشن راهنمایان گردشگری که قرار بود اسفندماه ۱۳۹۸ در استان گلستان برگزار شود، خبر خوش بیمه راهنمایان را بدهد اما ویروس کرونا که به ایران سرایت کرد آن مراسم کنسل شد و از بیمه هم خبری نشد. مدارک بیمه «کیومرث غفاری»، راهنمای پیشکسوت ایران که در تیرماه درگذشت، هنوز نزد من است. استاد غفاری نزدیک به شش دهه با عشق کار کرد دریغ از آن که با یک بیمه از او قدرشناسی شود. با این حساب تکلیف بقیه راهنماها روشن است.
او ادامه می دهد: طولانی شدن این بیکاری و نبود حمایت های کارآمد سبب شده خیلی از راهنمایان گردشگری از این حرفه بیرون بروند و به مشاغل دیگری روی آوردند. حتی می دانم خیلی هایشان راننده تاکسی اینترنتی شده اند. چگونه می توان این سرمایه ها را باردیگر به گردشگری برگرداند!؟
این عضو انجمن صنفی راهنمایان گردشگری تهران درباره اقداماتی که تشکل های صنفی برای جلب حمایت های بیشتر می توانند انجام دهند، اظهار می کند: در دیگر استانها راهنماها شاید آسان تر با مسؤولان استانی ارتباط برقرار کنند. بالاخره موقعیتی پیش می آید که تشکیلات راهنماها، استاندار و یا دادستان را ببینند تا مشکلات را مطرح کنند، اما در تهران ما پس از ۹ ماه هنوز نتوانسته ایم مدیر میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران را ملاقات نماییم. پس از مدت ها یک وقت دیدار داده بودند که آن هم با محدودیت ها و تعطیلی های کرونا همزمان شد. مطالبه ما باید از کجا و بوسیله چه کسی پیگیری شود، وقتی حتی یک مسؤول استانی وقت برای ملاقات ندارد، یا وقتی وزارت کار می گوید در حقوق کارمندان خودش مانده است، چگونه می تواند مشکلات اصناف دیگر را حتی بشنود؟
او می گوید: البته که معاونت گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی زحمت کشیده و تسهیلاتی را برای فعالان گردشگری فراهم نموده است، اما پایین ترین رقم بسته حمایتی دولت، یعنی ۶ میلیون تومان نصیب راهنما شد که نرخ سود آن هم ۱۲ درصد بود. راهنمایی که یک سال است بیکار شده و هیچ درآمدی ندارد و معلوم هم نیست دیگر چه زمانی بتواند کار کند، چگونه می تواند آن ۶ میلیون تومان با ۱۲ درصد بهره را بازگرداند؟ بماند راهنماهایی که بوسیله موسسه های دیگر بیمه شده اند اصلا نتوانستند برای همان ۶ میلیون تومان هم ثبت نام کنند.
او اضافه می کند: بیشتر راهنماهای حرفه ای که عمری دانش، تخصص و مهارت کسب کرده اند نیز نتوانستند از این تسهیلات اندک بهره مند شوند، چون سامانه کارا درست تنظیم نشده است. راهنمایی که مثلا چند ماه برای یک آژانس توریستی کار می کرده و بیمه شده بوده نمی توانست در این سامانه ثبت نام کند. کد ملی او پذیرفته نمی شد. البته راهنماهایی که بیمه خویش فرما داشتند مشکلی پیدا نکردند. ولی چرا باید چنین اتفاقی بیافتد؟ چرا سیاست گذاری ها حتی برای حمایت کردن ناکارآمد است؟
درودیان می گوید: راهنمای گردشگری جزو مشاغلی بود که در دوران کرونا ۱۰۰ درصد لطمه دید. بااینکه آژانس دار، هتلدار و یا بومگردی ها هم گرفتار ضرر و زیان سختی شده اند، اما راهنما چه سرمایه ای دارد جز دانش؟ درآمد، دفتر خدمات مسافرتی، هتل و یا اقامتگاه که ندارد. راهنماها امیدوار بودند امسال دیگر مشکل بیمه حل شود، حالا نه فقط این اتفاق رخ نداده که مشکلات معیشتی هم به آن اضافه شده است. از طرفی، بانک ها طوری با فعالان گردشگری، بخصوص راهنماها برخورد می کنند که عطای این وام نیم بند را به لقایش ببخشیم.
منبع: تور مسافرتی
