رئیس مجمع هنرمندان صنایع دستی اظهار داشت: صادرات و بازرگانی و بعد از آن مالیات، خدمات رفاهی، بیمه مهم ترین چالش صنایع دستی برای وزیر بعدی وزارت میراث فرهنگی در دولت سیزدهم هست.
حسین بختیاری رئیس مجمع هنرمندان صنایع دستی به خبرنگار مهر اظهار داشت: حالا بر مبنای آمار وزارت کشور بیشتر از ۱۰۰ تشکل صنایع دستی داریم که حدود ۷ تشکل آن ملی است. دولت بعد اگر خردمند باشد معاونت صنایع دستی متخصص و فرانگر هم انتخاب کند؛ مشکلات را حل می کند. حالا با چالش مالیات، خدمات رفاهی، بیمه و بازرگانی صنایع دستی مواجه ایم. مهم ترین چالش دولت بعد، بازرگانی و صادرات صنایع دستی است. در حوزه صنایع دستی احتیاج به برنامه ریزی و دلسوزی برای ساماندهی قشر میلیونی هنرمندان صنایع دستی داریم. اگر در انتها ۱۴۰۱ برنامه ای برای آن داشته باشیم حداقل ۶۰ درصد برنامه هایمان موفقیت آمیز خواهد بود منتهی اگر شاخصه های لازم را رعایت نماییم.
وی افزود: معاونت صنایع دستی وزارت میراث فرهنگی با علم به این که دهها تشکل در این عرصه وجود دارد، همه را کنار گذاشته چون این انجمن ها و تشکل ها عملکرد معاونت را نقد می کنند و الان دعوتنامه فرستاده که باید تشکل واحد صنایع دستی با اساسنامه ای که آنها اعلام می کنند؛ تشکیل گردد.
وی اظهار داشت: انجمن های صنایع دستی این نقد را دارند که آمارهای عرضه شده از جانب وزارت میراث فرهنگی چطور به دست می آید. بعنوان مثال آمار صنایع دستی چمدانی چطور محاسبه می شود؟ اگر فقط صادرات صنایع دستی چمدانی ۳۰۰ میلیون دلار است باید گفت پس وضع صنایع دستی ما خوب است. با این آمارها نمی توان برای صنایع دستی کشور برنامه ریزی کرد بلکه زمانی میتوان صدمه های این حوزه را بدانیم که آمار و ارقام درست باشد.
بختیاری اظهار داشت: وقتی آمار کذب و مسیر اشتباه است فعالیت ها هم بی نتیجه می ماند. همین می شود که در نهایت می گویند تشکل قوی صنایع دستی نداریم. وقتی وزارت کشور که مرجع صدور پروانه ها برای تشکل ها در کشور است یک تشکل ملی را تأیید و چندین دوره مجوز فعالیتش را تمدید می کند و عملکردش را هم بررسی نموده اما چرا وزارت میراث فرهنگی آنها را قبول ندارد. فقط چون این انجمن ها به عملکرد معاونت صنایع دستی انتقاد می کنند؟ چرا حاضر نیستند همه اعضای این تشکل ها را دور یک میز بنشانند؟ چون درباره بودجه صنایع دستی سوال می کنند؟
تأثیر نظر تشکل های صنایع دستی در تصمیم گیری ها
وی اظهار داشت: تشکل های صنایع دستی در بخش غیردولتی چه جایگاهی در نظرات معاونت دارد؟ چرا باید هیأت مؤسس توسط آنها تأیید شود؟ نباید رفتارها گزینشی و فرمایشی باشد و فقط صنایع دستی لاکچری دیده شود. هنرمندان صنایع دستی عموماً از بضاعت مالی کمی برخوردار می باشند. تخطی دستگاه متولی در چند دوره گذشته سبب عقب افتادگی و استضعاف مالی هنرمندان شده است و فقط قشر خاصی از جامعه پولدار صنایع دستی را می بینند. اشکال کار کجاست؟
بختیاری بیان نمود: ما با حضور هیچ کسی حتی در حوزه غیر از صنایع دستی مخالف نیستیم. هر کسی که به صنایع علاقمند باشد از او استقبال می نماییم و نظراتش را بررسی خواهیم کرد و در حوزه ترویج صنایع دستی مراوده می نماییم اما اگر گزینشی صورت بگیرد و این انتخاب ها بر مبنای رانت باشد، مخالفیم. در این صورت این افراد حتما باید به افکار عمومی و خداوند پاسخگو باشند. مانند کسانی که به آنها گفتیم صنایع دستی را از تهران منتقل نکنید اما گفتند شما اجازه دهید ما کارمان را نماییم. حالا هم از آسایشگاه سردرآورده اند.
بختیاری اظهار داشت: ما با اتحادیه های دیگر صنایع دستی در ارتباط هستیم. بحث تشکیل جامعه تخصصی هم در حوزه دولتی هیچ زمانی مطرح نبود. تا این که اتحادیه اصفهان اصرار و ما هم حمایت کردیم. حتی اساسنامه اتحادیه اصفهان را هم نوشتند اما توجهی به آن نشد. مشکل این است کسی که حالا مسئولیت صنایع دستی را برعهده دارد نمی تواند بپذیرد که کسی به او نقد یا پیشنهادی کند. کارهایی که برای صنایع دستی کرده اند چه بوده؟ چه زیرساختی برای صنایع دستی بوجود آورده اند؟ در این ۴ ساله چند تاجر خارجی و شرکت بین المللی را به صنایع دستی علاقه مند کرده اند و یا ترغیب کردند تا صنایع دستی بخرند؟
دولتی ها انحصار صنایع دستی را گرفته اند
این فعال حوزه صنایع دستی اظهار داشت: برگزاری نمایشگاه صنایع دستی خوب است اما برای حوزه بازرگانی چه کار شد؟ چند بازار جهانی به تولید کنندگان معرفی شده است؟ چه اقدامی برای ساماندهی تولید شد؟ ما انجمن صادرات صنایع دستی را داشتیم اما دستگاههای دولتی، سبب رکود انجمن شدند و حمایت هایی از برخی افراد خاص انجام دادند. برخی افراد هم گفتند اگر ما مدیر نباشیم نمی گذاریم این کار صورت گیرد. در حوزه های دیگر هم مانع ایجاد کردند. ما ۳۰ نماینده از ۳۰ استان را حمایت کرده بودیم و می خواستیم انجمن های استانی را تشکیل دهیم تا در دوره های بعد، اعضای مجمع عمومی، عضو انجمن ملی شوند ولی بعضی از دوستان اعضای هیئت مدیره، اجازه به نتیجه رسیدن آنرا ندادند. بعدها بعضی از اعضای هیئت مدیره گفتند ما باید رئیس باشیم. دستگاه متولی هم حمایت کرد و در نهایت انجمن فعالیت نکرد. حتی اجازه ندادند انجمن های استانی تشکیل گردد. دولتی ها انحصار صنایع دستی را گرفته اند. نزدیک به دو دهه است که شرکت بازرگانی صنایع دستی منحل شده است اما شرکت تسویه آن هنوز فعال است. در کجای دنیا چنین چیزی وجود دارد؟
رئیس مجمع هنرمندان صنایع دستی اظهار داشت: پیشنهاد کردیم که لایحه ای به مجلس داده شود و شهرها و روستای ملی صنایع دستی همانند مناطق آزاد امتیازات ویژه بگیرند اما دوستان تعلل می کنند. چه اشکالی داشت که این شهرها و روستاهای صنایع دستی که در لیست جهانی ثبت هستند امتیازهای ویژه ای نسبت به دیگر شهرها داشته باشند. میتوان در این شهرها جاذبه خرید، ارسال محصول و تسهیلات رفاهی فراهم نمود. باید اتفاقات بیشتری بعد از کسب این عنوان ها در این مناطق بیافتد. باید از وضعیت تشکل ها بهره برداری شود.
