به گزارش تور مسافرتی جلسه کمیته میراث جهانی یونسکو بعد از وقفه ای یک ساله به علت بیماری کرونا، با میزبانی چین برگزار می گردد. در این نشست دو اثر از ایران (منطقه هورامان و راه آهن سراسری) بررسی خواهد شد.
به گزارش تور مسافرتی به نقل از مهر، چهل و چهارمین جلسه این کمیته در شهر فوجوی چین تشکیل می شود و از ۱۶ تا ۳۱ ژوئیه (۲۵ تیر تا ۹ مرداد) به صورت آنلاین ادامه خواهد یافت. این جلسه، تلفیقی از موضوعات سال قبل و سال جاری است که در طول آن خیلی از اماکن و جاذبه های گردشگری جهان بعنوان میراث جهانی معرفی خواهند شد. در تاریخ ۱۶ ژوئیه، آدری آزولای، مدیر کل یونسکو، در افتتاحیه جلسه شرکت خواهد نمود. در این نشست، کمیته میراث جهانی وضعیت حفاظت ۲۲۵ مکان که قبلاً در میراث جهانی یونسکو ثبت شده اند و الان ۵۳ مورد از این اماکن در معرض خطر قرار گرفته اند را بررسی خواهند کرد. در تاریخ ۱۸ ژوئیه، ساعت ۹: ۴۵ بامداد به وقت پاریس، مدیر مرکز میراث جهانی یونسکو یک کنفرانس مطبوعاتی را برگزار می نماید که به صورت آنلاین پخش خواهد شد. از ۲۴ ژوئیه، کمیته میراث جهانی آغاز به بررسی اماکنی خواهد نمود که برای ثبت در لیست میراث جهانی یونسکو نامزد شده اند. این برنامه با نامزدهایی شروع می شود که از سال قبل در نوبت بررسی بودند. در بین این نامزدها نام منطقه هوارامان و راه آهن سراسری از ایران به چشم می خورد. منطقه هورامان جاذبه فرهنگی منطقه هورامان شامل روستاهای زراعتی است. ساکنان این روستا در شیب های تند به کشاورزی می پردازند. این منطقه در استان کردستان واقع شده و ساکنان آن به گویش هورامی که یکی از شاخه های زبان گورانی است، سخن می گویند. این منطقه به طور عمده کوهستانی و دارای دره های پرپیچ و خم و عمیق و رودبارهای بی شمار است. از مجموع آب این چشمه ها و رودبارها دو رودخانه سیروان و لیله تشکیل می شوند که در نقطه ای به نام دروله در نزدیکی مرز ایران و عراق به هم می پیوندند. بر مبنای تحقیقات باستان شناسی، قدیمی ترین ساکنان غرب ایران که هورامان امروزه هم جزئی از آن است، مردمانی به نام کرتو در حدود هزاره هشتم پیش از میلاد بوده اند که معیشتشان را از دامداری می گذراندند و زندگی کوچ نشینی داشتند که بعدها و در حدود هزاره دوم پیش از میلاد، نخستین دسته از آنان یکجانشین شدند و نخستین شهر را در منطقه هورامان بنا نهادند. این شهر معروف باستانی که در منطقه ای به نام آتورگه قرار گرفته بود، «ءاتوور» نام داشت و توسط آشوریان حدود ۳ هزار سال پیش به آتش کشیده شد و الان در زیر تلی از خاک مدفون است. آتورگه نام قدیمی مکانی در مجاورت پاوه امروزی است که شامل «حد فاصل بانوره تا روستای زردوئی» است. نام روستای زردوئی تا حدود ۲۰۰ سال پیش «آتورگه» بوده است که بعدها به زردوئی تغییر نام یافت. ازاین رو نخستین یکجانشینان هورامان، اجداد مردم زردوئی هستند. راه آهن سراسری ایران پیشینه راه اندازی و بهره برداری موفق اولین راه آهن در ایران به دوره قاجار در سال ۱۲۲۷ خورشیدی (۱۸۴۸ میلادی) از رشت به بندر پیربازار و بندر انزلی بازمی گردد و بقایای این مسیر هنوز در راه رشت به پیربازار و یک لوکوموتیو بخار در محوطه اداره کل بنادر استان گیلان وجود دارد. ایجاد راه آهن سراسری در ایران همواره یکی از آرزوهای بزرگ و ملی محسوب می شد و با این که در حدود نیم قرن کوشش هایی برای تحقق آن به عمل آمده بود، تحقق کامل این آرزوی ملی تا سال ۱۳۰۶ به طول انجامید. در سال ۱۳۰۶، قرارداد نقشه برداری برای راه اندازی خطوط راه آهن با کنسرسیومی متشکل از کمپانی آمریکایی یولن و شرکتهای آلمانی فیلیپ هولتسمان- ویولیوس برگر و زیمینس باواونیون به بهای هر کیلومتر حداکثر ۳۶۸ تومان بسته شد. بهره برداری کامل از طریق آهن سراسری ایران در سال ۱۳۱۴ شروع شد. علی منصور، وزیر راه و شهرسازی وقت، در دوازدهم مرداد ۱۳۱۴ لایحه ای برای تشکیل مؤسسه راه آهن دولتی کشور به تصویب مجلس شورای ملی رساند تا از اول مهر ۱۳۱۴ «نگاه داری و به کار انداختن کلیه اموال و اثاثیه و ابنیه و وسائل نقلیه و ساختمان های فنی متعلق به خطوط آهن و کشتی رانی دریاچه ارومیه» را به عهده بگیرد.
منبع: ftour.ir
