به گزارش تور مسافرتی، یکی از فارغ التحصیلان رشته مرمت بناهای تاریخی مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی با اشاره به لطمه هایی که تغییر رویه این مرکز در سالهای پایانی فعالیت و همین طور تعطیلی آن به بدنه تخصصی میراث فرهنگی وارد کرد، اظهار داشت: اصولا مدیرانی در پست های کلیدی میراث فرهنگی منصوب می شوند که هیچ مدرک مرتبطی در زمینه میراث فرهنگی ندارند و در حقیقت امروز افرادی که روابط قوی تری دارند، کار را دست می گیرند.
محسن کشاورز ـ کارشناس مرمت بناهای تاریخی ـ در ادامه مجموعه گفت وگوهای ایسنا درباره ی ضرورت راه اندازی باردیگر مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی در عین لطمه شناسی رویکرد آن قبل از تعطیلی، تصریح کرد: سازمان میراث فرهنگی همچون تخصصی ترین سازمان های کشور بود که از نظر ساختار سازمانی در زمینه های مختلف، همچون حفظ و احیاء، معرفی و آموزش، پژوهش های دیرینه شناسی و مردم شناسی، زبان و گویش تقسیم بندی می شد و در این زمینه وظایفی برعهده داشت. یکی از اقدامات مهم و مثبت سازمان میراث فرهنگی در اواخر دهه ۶۰ (برابر با سال تحصیلی ۶۸-۱۳۶۷) مبادرت به تربیت و پرورش کارشناسان و متخصصان این حوزه بود که با تأسیس مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی به این امر مهم پرداخت.
او اضافه کرد: در دوره های اولیه جذب دانشجو این دانشکده (اواخر دهه ۶۰) کاردانی رشته هایی، چون مرمت بناهای تاریخی، صیانت از آثار تاریخی، موزه داری، دیرینه شناسی و… آموزش داده می شد. در این مرکز که در تهران متمرکز بود، اساتید آن از مدیران، متخصصان ارشد و کارشناسان حوزه میراث فرهنگی بودند که اطلاعات و دانش مورد نیاز را در اختیار دانشجویان قرار می دادند. فعالیت این مرکز تا سالهای ۱۳۹۶-۱۳۹۵ ادامه پیدا کرد.
کشاورز که فارغ التحصیل مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی است، در ادامه اظهار داشت: اگر این مرکز را تقویت می کردند و بعد به شکل منطقه ای در مناطق مختلف کشور گسترش می دادند، شاهد عملکرد خیلی خوبی از آن می بودیم. امروز مراکز علمی ـ کاربردی در سطح کشور گسترش یافته اند و در هر منطقه یک یا چند مرکز آموزش علمی کاربردی یا مؤسسه غیرانتفاعی وجود دارد که حتی تحت نظارت برخی اداره کل های میراث فرهنگی در استانها اداره می گردند، با اینحال نتوانستند نقش خودرا به خوبی ایفا کنند.
او که عضو هیأت علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان در رشته مرمت بناهای تاریخی است، اظهار داشت: نقطه قوت چنین مرکزی این بود که دانشجویان متخصص در زمینه میراث فرهنگی به لحاظ آموزشی هم توسط کارشناسان و هم متخصصانی که مدیران میراث فرهنگی کشور بودند آموزش می دیدند و هم در محیط عملی و تجربی قرار می گرفتند. در دانشگاه های مختلف رشته های در رابطه با میراث فرهنگی را داریم، اما ارتباط آنها با وزرات میراث فرهنگی و سازمان های استانی خیلی کمرنگ است و این مساله در بازار کار این حوزه تأثیر گذاشته است.
کشاورز درباره ی وضعیت حال حاضر بدنه کارشناسی میراث فرهنگی و عملکرد مرکز آموزش عالی در تامین نیروی انسانی متخصص، اظهار داشت: در سالهای اولیه که مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی کاردان تربیت می کرد، فارغ التحصیلان آن وراد بازار کار می شدند، اما به مرور فراگیران و دانشجویان آن مرکز دیگر از طرف میراث فرهنگی جذب نشدند. متاسفانه در کشور معضل یا آفت مدرک گرایی گریبان گیر جامعه شده است؛ برای به کارگیری افراد فقط درگیر القابی، چون دکتر و مهندس هستیم و سازمان ها پروژه های اجرائی را به کسانی می سپارند که کارشناسی ارشد یا دکتری داشته باشند در صورتیکه در کشورهای دیگر یک کارشناس هم می تواند این کارها را انجام دهد و از طرفی، اگر نیاز به تخصص بیشتر باشد یک تیم برای اجرای آن تشکیل می شود.
این کارشناس مرمت بناهای تاریخی افزود: از دیگر نقدهای وارده این است که اصولا مدیرانی در پست های کلیدی میراث فرهنگی منصوب می شوند که هیچ مدرک مرتبطی در زمینه میراث فرهنگی ندارند، برای مثال یک فوق لیسانس رشته کشاورزی، یا علوم ارتباطات و یا علوم اجتماعی در رأ س مدیریت یکی از ادارات میراث فرهنگی قرار می گیرد، در چنین شرایطی مشخص است در گزینش کارشناسان و مشاوران به این مساله توجهی نمی گردد. در صورتیکه در زمان گذشته کارها را به یک شرکت مشاور می سپردند که افراد متخصص در آن حضور داشتند، اما امروز این کارها را به افراد غیر متخصص می سپارند. در حقیقت امروز افرادی که روابط قوی تری دارند، کار را به دست می گیرند و به لحاظ مبانی و علمی این اتفاقات به بدنه تخصصی میراث فرهنگی لطمه هایی می زند که شاهد آن هستیم.
کشاورز درباره ی راه اندازی باردیگر مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی اظهار داشت: در سیستم های آموزشی ایی که در کشور داریم، باید مانند رشته های علوم پزشکی با آموزش حوزه های در رابطه با میراث فرهنگی برخورد نماییم، یعنی سیستم آموزشی که در علوم پزشکی اجرا می شود در زمینه میراث هم باید اجرا شود؛ قرار داشتن یک مرکز آموزش پزشکی کنار یک مرکز بهداشتی درمانی بهترین الگو و مدل آموزشی کارآمد است. زمانی که مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی دایر بود زیرنظر سازمان وقت میراث فرهنگی فعالیت می کرد، اما امروز این ارتباط قطع شده است. این الگو می توانست ادامه دار باشد و اعتقاد من این است امروز هم می توان شاهد این اتفاق باشیم، کافی است وزارت میراث فرهنگی و مدیران ما این مسأله را درک کنند. آنها می توانند با احیای مرکز آموزش عالی و ایجاد شعب استان، خلأ میراث فرهنگی را پر کنند.
