به گزارش تور مسافرتی، جزیره هندورابی یکی از مهم ترین جزایر خلیج فارس از نظر زیست محیطی به حساب می آید. جزیره ای که بهشت طبیعتگردان است و با ۱۲۸ نفر ساکنی که دارد هنوز بکر مانده است.
خبرگزاری مهر، گروه جامعه، فاطیما کریمی؛ طی سالهای اخیر هر بار به جزیره کیش سفر کردم در تلاش بودم تا به جزیره هندورابی هم بروم. اما هر بار نمی شد. یا دریا «خواهر» نبود و سفرم به جزیره لغو می شد یا قایق پیدا نمی شد یا در خلال سفر به کیش، فرصتی برای سفر یک روزه به هندورابی به وجود نمی آمد. ولی این دفعه به دعوت معاون گردشگری منطقه آزاد کیش در هفته گردشگری و در چارچوب تور آشناسازی که به همت این معاونت برگزار شده بود به همراه تعدادی از فعالان گردشگری جزیره راهی هندورابی شدم. آن هم پس از یک روز تأخیر به علت مواج بودن دریا. با فعالان گردشگری جزیره که بسیاری از آنها هم هندورابی را ندیده بودند؛ به نزدیک ترین اسکله صیادی به هندورابی رفته و منتظر بودیم تا قایق از طریق برسد. روز قبل امواج، زباله های زیادی را به سمت اسکله روانه کرده بود. این کار هر روزه دریاست. سوار قایقی شدیم که برای حضور ۱۰ تا ۱۵ نفره ما بعلاوه یک کودک خردسال مناسب بود. با قایق بخش خصوصی حدود ۴۰ دقیقه طول می کشید تا به جزیره برسیم. بین راه متوجه شدم فاصله بندر چیرویه تا جزیره هندورابی خیلی نزدیک تر است چیزی حدود ده دقیقه به شرطی که قایق پیدا شود.
این اولین باری بود که مدت زیادی را در قایق به سر می بردم پیش از این دو بار به جزیره ابوموسی رفتم اما هر دو بار با پروازی که از بندرعباس به سمت جزیره می رفت. در دهه ۹۰ پس از سفر رئیس جمهور وقت به ابوموسی و جنجالی که اماراتی ها به پا کردند؛ بنا به قول فرماندار، نخستین خبرنگاری بودم که پا به جزیره گذاشتم و در رابطه با جزیره ایرانی گزارش هایی منتشر کردم. یادم هست پیش از آن هر چه در رابطه با ابوموسی و شرایط زندگی مردم جست و جو می کردم چیزی پیدا نمی شد حتی یک عکس هم از این جزیره ایرانی نداشتیم. حالا در مسیری قرار گرفته بودم که باید به هندورابی می رفتم و گزارشی از وضعیت آنجا می نوشتم. اتفاقی که کمتر افتاده است پیش از این چند بار از خبرنگاران در رابطه با جزیره هندورابی پرسیده بودم. آنها هم یا نرفته بودند یا کمتر این جزیره را دیده اند. چند باری هم از تهران پیگیر این سفر شدم حتی از گردشگران و طبیعتگردان گوناگونی در رابطه با راه های سفر به هندورابی می پرسیدم و در عجب بودم که چرا بسیاری از ایرانیان نمی دانند جزیره ای به نام هندورابی هم داریم که در آن ایرانیان زندگی می کنند.
پس از اینکه چندین و چند بار سفرم به هندورابی جور نشد، متوجه شدم چرا این جزیره مثل خیلی دیگر از جزایر کمتر شناخته شده است و تنها کسانی توانسته اند آنرا ببینند که در چارچوب تورهای گردشگری مدت کوتاهی به جزیره سفر کرده اند همان زمان که بخش خصوصی، اقامتگاه هایی برای پذیرایی از مسافرانش بوجود آورده بود و فرودگاه کوچک آن هم درحال ساخت بود. قایق با سرعت هر چه تمام تر آب را کنار می زد و مستقیم به سمت هندورابی پیش می رفت. از دور «بویه» های دریا را دیدم این بویه ها یک نوع علامت و اخطار به قایقرانان هستند. علایم و شکل و رنگ آنها هر کدام معنایی دارند و بزرگترین پیامشان اینست که قایق ها نزدیکش نشوند. یکی از دلایلش عمق کم آب در آن قسمت است. خلیج فارس آبی تر از آسمان است آب به رنگ سورمه ای درآمده است درحال نگاه کردن به آبی یکد ست دریا و خط افق بودم که از دور یک خط کرم رنگ پیدا شد و هر چه جلوتر رفتیم جزئیات بیشتری پیدا کرد. خشکی معلوم شد. رسیدم. در چشم بهم زدنی آبی پررنگ دریا به رنگ آسمان درآمد از کنار قایق ته دریا معلوم بود. ساحل کرم رنگ و آبی آسمانی همه سرنشینان قایق را متحیر کرد. از قایق که پیاده شدم شرجی بودن جزیره را نسبت به کیش بیشتر حس کردم شاید به این علت که هنوز جزیره بکر است و ساختمان های غول پیکر بی هویت روی آن سایه نینداخته و هوایش را تغییر نداده اند. تا همگی از قایق پیاده شوند؛ مشغول دیدن ماهی هایی شدیم که به آن مرجانی می گفتند. نماینده محیط زیست و گشت جزیره به همراه آقای ایرج شرف زاده مدیر جزایر اقماری کیش همراهمان بودند. سوار ون شده، به هتل رسیدیم. هتلی یک طبقه که زیر نظر سازمان منطقه آزاد کیش برای آن سه ستاره گرفته شده است. جدا از این که این سه ستاره روشن هستند یا خاموش، در کل سه نفر آنرا اداره و از میهمانان سازمان پذیرایی می کنند.
ساختمان هتل سال ها پیش ساخته شده بود ولی هر بار بازسازی شد تا بتواند رونقی به این جزیره بدهد. هم اکنون این هتل ۱۸ اتاق با تخت های دو نفره تویین و دبل دارد و کاناپه ای که به تخت تبدیل می شود. دو اتاق از مجموعه اتاق های آن VIP و سوییت است.
پنجره اتاق ها رو به دریاست. برخی از طاووس های جزیره یاد گرفته اند و پشت در اتاق ها و رستوران می آیند. هر روز برای گرفتن غذا پشت پنجره به انتظار می نشینند. ۵۵ طاووس دو هزار کبک و ۱۳ پرنده جیرفتی ساکنان نورسیده این جزیره هستند که تولید مثل کرده و جمعیتشان را اضافه کردند.
هتل تمیزی است اگر قرار بود مسافر بپذیرد حدوداً برای هر سه نفر در یک اتاق یک میلیون تومان نرخ داشت. حیف که مسافران غیر سازمانی نمی توانند از آن استفاده نمایند. آنها معمولا بیرون هتل جایی که سرویس بهداشتی و حمام تعبیه شده، چادر می زنند. طبیعتگردان زیادی هستند که دلشان می خواهد حتی نور ساختمان هتل را نداشته باشند تا بتوانند شب ها آسمان پر ستاره جزیره را ببینند. از حالا به بعد یعنی در فصل پاییز و زمستان اینجا بهشت طبیعتگردان است. همان ها که شرایط سفر به جزیره را می دانند.
با این وجود به همه مسافرانی که بتوانند خویش را به جزیره برسانند، بروشور رفتار با طبیعت را می دهند تا بدانند سفر به این جزیره با هر جای دیگر متفاوت می باشد. چون این جزیره هنوز بسیاری از امکانات رفاهی که امکان دارد مسافران طلب کنند را ندارد ۲۲.۸ کیلومتر کل مساحت جزیره است با ۱۲۸ نفر جمعیت و ۲۴ خانه محلی در روستای هندورابی. مردم روستا به زبان عربی هم صحبت می کنند. شغلشان از قدیم صیادی بوده است همان زمان که با لنج های چوبی به کشورهای خلیج فارس می رفتند و ماهی های صید شده را می فروختند. بعد از اندکی استراحت و گذاشتن وسایل اضافه در اتاق هتل به دیدن جاذبه های جزیره می رویم. در میان راه با امکاناتی که سازمان منطقه آزاد کیش برای اهالی روستا بوجود آورده هم آشنا می شویم همچون سیستم آب شیرین کن. برای مردم جزیره هر زمان نیاز باشد یا درخواست بدهند پزشک متخصص آورده می شود تا اهالی را ویزیت کنند. یک خانه بهداشت هم در زمان اضطراری به مردم خدمات می دهد. دو مدرسه در مقطع متوسطه و ابتدایی بوجود آمده و دو معلم به دانش آموزان درس می دهد. اما هنوز کل جزیره با مشکل برق مواجه هست چون حتی هتل هم با ژنراتور کار می کند و باید چند ساعتی خاموش باشد. این وضعیت در گرمای تابستان اذیت کننده است. با این وجود سطح جزیره با آنکه پوشش گیاهی زیادی ندارد و آفتاب به همه بخش های آن خوب می تابد ولی در آن از انرژی خورشیدی استفاده نمی گردد. باید فکر اساسی تری کرد. می شد از سرزمین اصلی و از زیر آب زیرساخت ها را برای تأمین برق جزیره ایجاد کرد اما هنوز این اقدامات انجام نشده است. ادامه دارد…
منبع: ftour.ir
