به گزارش تور مسافرتی، رسانه های محدودی در زمینه معماری فعالیت دارند که مخاطبانشان بیشتر متخصصان و دست اندرکاران حرفه معماری هستند تا مردم. در حالیکه معماری امری تخصصی است که باید به اذهان عمومی راه یابد.
خبرگزاری مهر _ گروه جامعه؛ کامران حیرتی، معمار در یادداشتی که آنرا در اختیار خبرگزاری مهر قرار داد نوشت: جوایز معماری ایران در چند سال گذشته نقش مهمی در شناساندن آثار معماری خوب و خلاقانه داشته است. معماری و معماران خوب با شناساندن آثارشان توانسته اند مسیر خویش را در گرفتن پروژه های بهتر و مهم تر باز کنند. ضمن این که طی سالهای اخیر معماران ایرانی در جوامع بین المللی درخشیده اند و جوایز بسیار مهمی را دریافت کرده اند، اما این مورد به علت رسانه ای نشدن بین عموم مردم خبرساز نبوده است. همینطور به رغم صبغه تاریخی معماری در ایران و این که این کشور یکی از مهم ترین مراکز باستانی معماری دنیاست امروز رابطه عموم مردم با دنیای معماری معاصر ایران شفاف نیست. رسانه های محدودی در این حوزه فعالیت دارند که مخاطبانشان بیشتر از این که عموم مردم باشند، متخصصان و دست اندرکاران حرفه معماری هستند. در حالیکه معماری امری تخصصی است که باید به اذهان عمومی راه یابد. ازاین رو ضروریست که نمایندگان رسانه های مهم و اثرگذار با حضور در مراسم جوایز معماری ایران و حتی دنیا در آگاهی رسانی به عموم مردم نقش پررنگ تری بازی کنند. مردم شاید دوست داشته باشند بدانند که یک پروژه و ساختمان خوب باید واجد چه مشخصه هایی باشد تا ارزش برنده شدن داشته باشد. در هر دوره یا هر دهه، پارادایم هایی شکل می گیرد که زندگی ما را تحت تاثیر قرار می دهد. پس فضاهای زندگی فردی و اجتماعی ما هم به تناسب باید قدرت تطابق با این تغییرات را داشته باشد. حوزه آکادمیک و به تبع آن داوری در حوزه معماری و جوایز در ارتباط با آن در هر دوره باید موضوعات فرهنگی، اجتماعی و محیط زیستی آن دوره را در نظر بگیرد تا معماری به تکرار و تقلید گرفتار نشود. چون که معماری صرفا راجع به زیبایی شناسی نیست بلکه پژوهشی در جهت کشف فضای نوین است و وظیفه معماران، ساختن و کیفیت دادن به فضایی است که در ارتباط با زمان معاصر باشد. معماری خوب امروزه باید سه شاخصه اصلی داشته باشد: اول فضایی تولید نماید که منشأ بروز آزادی های فردی و اجتماعی باشد. دوم این که با الگوها و سبک زندگی معاصر مردم تطابق داشته باشد و سوم اینکه، به مسئله پایداری توجه کند. این مورد سوم، وضعیت چالش برانگیزتری دارد و هنوز به صورت جدی در ایران به آن پرداخته نشده است. مبحث پایداری در ایران هنوز به درستی تئوریزه نشده است چون که تفکر در این حوزه نه فقط در حوزه معماری، بلکه در حوزه های اجتماعی، محیط زیست، کشاورزی، انرژی و غیره مطرح است. امروز در جهان مبحث پیر شدن جمعیت مطرح است که ایران هم با آن درگیر شده است ولی هنوز موضوعی حاد تلقی نمی گردد. بعضی کشورها روی این مورد تمرکز کرده اند که چه نوع معماری برای جمعیت سالمند مناسب می باشد. فضاهای آن چه کیفیتی باید داشته باشد و این معماری از لحاظ اجتماعی چه خصوصیاتی باید داشته باشد چون که هدف آن بازگرداندن این نسل به متن جامعه است؛ به جای فرستادنشان به خانه های سالمندان که در همه جای دنیا موقعیت های ناخوشایندی محسوب می شوند. تولید مانیفست های پیشرو که از آن بتوان نظریه مؤثری در زمینه معماری و خلق فضا استخراج کرد از راه توجه به پارادایم های جدید فرهنگی و اجتماعی و در رابطه با کیفیات زندگی معاصر و هم گفت وگوهای میان رشته ای امکان پذیر است.
